மானசீக நட்பு

பூக்களால் நிரப்பப்பட்ட
நட்பின் முற்றத்தை
புளுதிகள் கொண்டு
வாறியடிக்கின்றாய்

பொன்னாய் போற்றப்பட்ட
நட்பின் கற்பை
ஏளனக் கண்கொண்டு
பார்வை பார்க்கின்றாய்

இனிமை நடையேற்ற
நட்பின் மொழியை
ஈன வார்த்தைகள் கொண்டு
துளைத்து எடுக்கின்றாய்

உனை தேடி கரம் கோர்த்து
வலி ஏந்தி வடு சுமந்து
தோள் கொடுத்த நட்பை
தூக்கி எறிகின்றாய்

வேலைக்கும் உன் வெற்றிக்கும்
வியர்வை சிந்தி
உழைத்த நட்பை
விட்டிலாய் வதைக்கின்றாய்

சந்தேகத்தோடு வாழும் நீ
கண்டதும் கேட்டதுமென்றாய்
தீர விசாரித்து தீர்க்கமாய்
முடிவெடுப்பதை விடுத்து

நேற்றைக்கும் இன்றைக்கும்
என்றைக்கும் நட்பென்பாய்
உன் மனதில் புகுந்த ஊனம்
கரையும் வரை உளறிடுவாய்

கரைந்த பின்னே கதறிடுவாய்
கண்ணீர் மல்கிடுவாய் - அப்போது
கண்ணுக்கெட்டா தூரத்தில் நான் இருப்பேன்
நட்பை மட்டும் சுமந்து